လမင္းႀကီးက ၾကယ္ေရာင္စံုေတြ ၿခံရံၿပီး နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ရံမွာ တင္႔တယ္ေနေလရဲ႕... လေရာင္ရဲ႕ အလင္းတခ်ဳိ႕က ကမၻာေျမႀကီးမွာ လင္းတဝက္ ေမွာင္တဝက္နဲ႔ေပါ႔... ညအခ်ိန္ (၈)နာရီဝန္းက်င္ေလာက္မွာ ရန္ကုန္-ျပည္ ကားလမ္းမႀကီးေပၚတြင္ ၿပိဳင္ကားခဲေရာင္ေလးတစ္စင္း အရွိန္ျပင္းစြာ ရန္ကုန္ဘတ္သို႔ ေမာင္းႏွင္လာေနသည္... "ေမာင္အရမ္းရက္စက္တယ္... ေမာင္အရမ္းရက္စက္တယ္..."
တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ရင္ထဲမွာ အခါခါ ငိုရႈိက္ရင္း ညီးတြားေနမိတယ္... မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ အျမင္ေတြက တစ္စတစ္စ မႈန္ေဝသီလာခဲ႔တယ္... ဖုန္းထဲကေန ရွင္းျပေနတဲ႔ ေမာင္႔အသံကိုကၽြန္မ ဂရုစိုက္ နားေထာင္မေနႏိုင္ေတာ႔ပဲ ဖုန္းကိုခ်ပစ္ၿပီး... ညတြင္းခ်င္းပဲ ေမာင္ရွိတဲ႔ ရန္ကုန္စီသို႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ ကားေမာင္းၿပီး ဆင္းလာခဲ႔မိသည္... ကၽြန္မစိတ္ေတြကို မနည္းတည္ၿငိမ္ေအာင္ စုစည္းၿပီး ကားေမာင္းေနသည္... ရင္ထဲမွာေတာ႔ အရမိးစိတ္ေတြလႈပ္ရွားရင္း မခံခ်င္စိတ္ေတြေရာ နာက်င္တာေတြေရာ မုန္းတီးတာေတြေရာ အားလံုးစုၿပံဳေနေလရဲ႕... ဘဝမွာ လိမ္ညာမႈ႔ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ခံခဲ႔ဖူးေပမဲ႔... ဒီလိုမ်ဳိး ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႕ လိမ္ညာမႈ႔ ရက္စက္မႈ႔ကိုေတာ႔ တစ္ခါမွ မခံစားခဲ႔ဖူးဘူး... ဘဝမွာ အားလံုးၿပီးျပည္႔စံုစြာ ခံစားေနခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္မအဖို႔ ခ်စ္သူရဲ႕ ရက္စက္မႈ႔ဆိုတာ ရွိလာလိမ္႔မယ္လို႔ မထင္ခဲ႔တာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္နာရီအထိေပါ႔...
ကၽြန္မရဲ႕ရႈပ္ရွပ္ခက္ေနတဲ႔ စိတ္ေတြေၾကာင္႔ ကားေမာင္းေနတဲ႔ အသိတရားေတြက ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔... အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာ ရွိတာ ေမာင္႔အေၾကာင္းေတြႀကီးပဲေလ... ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးၿပီးမွ က်ဴးလြန္ခဲ႔တဲ႔ အျပစ္ေတြကို ကၽြန္မေမာင္႔အေပၚ ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ သည္အထိ ေမာင္လိမ္ခဲ႔တာကို ကၽြန္မမယံုႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္... ေမာင္႔ေျပာေနၾက ေမာင္႔ဘဝအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ တစံုတေယာက္ကို လဲလွယ္ရဲတဲ႔ ေမာင္႔သတၱိကို ကၽြန္မအံၾသမိတယ္... ကၽြန္မအဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးမိလိုက္တုိင္း မ်က္ရည္ေတြ တားစီးမရေအာင္ က်ဆင္းလာေလသည္... ေမာင္ေတာင္ကၽြန္မအေပၚ မငဲ႔ညွာပဲ ရက္စက္တတ္ခဲ႔တာ ကၽြန္မကဘာလို႔ မေနႏိုင္ရမွာလဲ... ကၽြန္မမာနေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ... ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း သူ႔အေပၚေဒါသေတြ ပိုပိုထြက္လာတယ္... မာနတရား ေပၚေပါက္လာတယ္... ကၽြန္မရင္ထဲမွာေတာ႔ ဘာလို႔ေမာင္ဒီလိုလုပ္ရတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မနားမလည္ေအာင္လဲ ျဖစ္မိတယ္... ကၽြန္မေမာင္႔အေပၚမွာ ထားခဲ႔တဲ႔ ေလးစားမႈ႔ေတြ ယံုၾကည္မႈ႔ေတြက တစ္စစီေၾကမြကုန္ၿပီေလ... ေမာင္ရယ္ ကၽြန္မဘာေတြမ်ား အျပစ္ေတြလုပ္ခဲ႔လို႔ ဒီလို ရက္စက္ရတာလဲ... ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရမလဲဆိုတာ ေမာင္မသိတာလား... ေမာင္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား... ေမာင္သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ရက္တာလား... ေတြးရင္းနဲ႔ အသက္ရႈက်ပ္လာသည္... ကားျပတင္းေပါက္မွန္ကို လွမ္းဖြင္႔ဖို႔ ညာဘတ္ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြက ေအာ္တိုခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္သည္... ေခါင္းေလးကိုငဲ႔၍ ဝင္ေရာက္လာတဲ႔ ျပင္ပေလကို တစ္ဝႀကီး ရင္ထဲသို႔ ရႈပစ္လိုက္ၿပီး အေ႔ရွဘတ္သုိ႔ ျပန္အလွည္႔တြင္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းထဲကို လက္ခနဲ မီးေရာင္တစ္ခု ျမင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ အေမွာင္တရားက အသိစိတ္ကို စိုးမိုးသြားေလသည္... တျပိဳင္နက္ထဲ လူတစ္ကိုယ္လံုး တိမ္ေတြလို ေလဟာနယ္ထဲကို ညိမ္႔ညိမ္႔ေညာင္းေညာင္း ေရာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္... ဘယ္လိုျဖစ္သြားပါလိမ္႔... လူတစ္ကိုယ္လံုး ဝါဂြမ္းတစ္ခုလိုပဲ ေပါ႔ပါးေနေလသည္... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလထဲလြင္႔ေနသလို ခံစားရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျဖတ္ခနဲ႔ အသိစိတ္တစ္ခု ဝင္လာခဲ႔တယ္... ကၽြန္မေမာင္႔နံေဘးမွာ ေရာက္ေနပါလား...
"ေမာင္"
ကၽြန္မေခၚလိုက္ေပမဲ႔ ေမာင္ကမၾကားသလိုနဲ႔ TVကို ထိုင္ၾကည္႔ေနသည္... ကၽြန္မေမာင္႔နံေဘးကေန အရူးမေလး တစ္ေယာက္လို တတြတ္တြတ္နဲ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ရန္ေတြ႔ေနမိသည္...
"ေမာင္... ဘာလို႔ျပန္မေျဖတာလဲ... ရွင္႔ဆီမွာ ကၽြန္မအတြက္ ေျဖစရာအေျဖမရွိေတာ႔ဘူးလား... ကၽြန္မေမးတာကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျပန္ေျဖေပးပါ"... ဘာမွျပန္ေျပာသံမၾကား...
"ေမာင္..."
ကၽြန္မေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေမာင္႔ကိုေအာ္ပစ္ၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းရုိက္လိုက္သည္... လက္က ေလထဲမွာတင္ ဝဲပ်ံသြားသည္... ကၽြန္မထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကိဳးစားၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၾကည္႔တယ္... ဘယ္လိုမွ ကိုင္လို႔မရ... ကၽြန္မအရမ္းထိတ္လန္႔သြားမိတယ္... ကၽြန္မ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ္႔... ကၽြန္မအသိစိတ္ေတြက အေမွာင္ေတြ မစိုးမိုးခင္ မီးေရာင္ကို ျဖတ္ခနဲေတြ႔လိုက္မိတဲ႔ အျဖစ္ကို ျပန္သတိရမိသြားတယ္... ဘုရားေရ ကၽြန္မဝိညာဥ္ဘဝနဲ႔ ေမာင္႔နံေဘးကို ေရာက္ေနပါလား... ေမာင္ေရ... ကၽြန္မတို႔ တကယ္ကိုအေဝးဆံုးကုိ ေဝးၾကရၿပီေပါ႔ေနာ္... ကၽြန္မအခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ေမာင္႔မ်က္ႏွာကို တစ္ဝႀကီး ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနမိေတာ႔သည္.. ကၽြန္မေမာင္႔ကို စိတ္နာေပမယ္႔ ခ်စ္ေနစဲပါ... ကၽြန္မတကိုယ္လံုးကို မီးခိုးေငြ႔တန္းေတြ ဝိုင္းရံလာသလို ခံစားလိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကၽြန္မကို ဆြဲေခၚေနသလိုပါ တျပိဳင္နက္ထဲ ခံစားေနရသည္... ကၽြန္မ ႏႈတ္ဆတ္ခဲ႔ပါတယ္ ေမာင္ရယ္... ကၽြန္မသြားရေတာ႔မယ္... ေမာင္နားမွာ ကၽြန္မဒီထက္မက ေနခြင္႔ရွိရင္ ေနခ်င္ပါေသးတယ္... ကၽြန္မ မရွိေတာ႔တဲ႔ဘဝမွာ ေမာင္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္မွာပါ... ကၽြန္မ အသက္ကုန္ဆံုးသည္အထိ ေမာင္႔ကိုခ်စ္ေနလွ်က္ပါေမာင္... ကၽြန္မတေ႔ရြေ႔ရြနဲ႔ မီးခိုးတန္းေခၚေဆာင္ရာသို႔ ေနာက္ျပန္ပါသြားသည္႔အခ်ိန္မွာ ေမာင္ျပတင္းေပါက္ကေန ေကာင္းကင္ကို လွမ္းၾကည္႔ၿပီး တီးတိုးေရရြတ္ လိုက္တဲ႔ အသံကိုေနာက္ဆံုး ၾကားလိုက္ရသည္...
"ဟင္... ၾကယ္ေလးတစ္လံုး ေၾကြၾကသြားပါလား..."
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလး တစ္လံုးေပၚတြင္ အေၾကြေစာခဲ႔တဲ႔ ၾကယ္ပြင္႔ေလးတပြင္႔ရဲ႕ နာမည္ကို လွပစြာ ကဗည္းထိုးထားေလသည္...
မပီတိခ်ဳိ
အသက္(၁၈)ႏွစ္
တုန္လႈပ္စြာနဲ႔ ရင္ထဲမွာ အခါခါ ငိုရႈိက္ရင္း ညီးတြားေနမိတယ္... မ်က္ဝန္းထဲမွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔ အျမင္ေတြက တစ္စတစ္စ မႈန္ေဝသီလာခဲ႔တယ္... ဖုန္းထဲကေန ရွင္းျပေနတဲ႔ ေမာင္႔အသံကိုကၽြန္မ ဂရုစိုက္ နားေထာင္မေနႏိုင္ေတာ႔ပဲ ဖုန္းကိုခ်ပစ္ၿပီး... ညတြင္းခ်င္းပဲ ေမာင္ရွိတဲ႔ ရန္ကုန္စီသို႔ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ ကားေမာင္းၿပီး ဆင္းလာခဲ႔မိသည္... ကၽြန္မစိတ္ေတြကို မနည္းတည္ၿငိမ္ေအာင္ စုစည္းၿပီး ကားေမာင္းေနသည္... ရင္ထဲမွာေတာ႔ အရမိးစိတ္ေတြလႈပ္ရွားရင္း မခံခ်င္စိတ္ေတြေရာ နာက်င္တာေတြေရာ မုန္းတီးတာေတြေရာ အားလံုးစုၿပံဳေနေလရဲ႕... ဘဝမွာ လိမ္ညာမႈ႔ကို အမ်ဳိးမ်ဳိး ခံခဲ႔ဖူးေပမဲ႔... ဒီလိုမ်ဳိး ခ်စ္တဲ႔သူရဲ႕ လိမ္ညာမႈ႔ ရက္စက္မႈ႔ကိုေတာ႔ တစ္ခါမွ မခံစားခဲ႔ဖူးဘူး... ဘဝမွာ အားလံုးၿပီးျပည္႔စံုစြာ ခံစားေနခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္မအဖို႔ ခ်စ္သူရဲ႕ ရက္စက္မႈ႔ဆိုတာ ရွိလာလိမ္႔မယ္လို႔ မထင္ခဲ႔တာ လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္နာရီအထိေပါ႔...
ကၽြန္မရဲ႕ရႈပ္ရွပ္ခက္ေနတဲ႔ စိတ္ေတြေၾကာင္႔ ကားေမာင္းေနတဲ႔ အသိတရားေတြက ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔... အခုခ်ိန္မွာ ကၽြန္မေခါင္းထဲမွာ ရွိတာ ေမာင္႔အေၾကာင္းေတြႀကီးပဲေလ... ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးၿပီးမွ က်ဴးလြန္ခဲ႔တဲ႔ အျပစ္ေတြကို ကၽြန္မေမာင္႔အေပၚ ခြင္႔မလႊတ္ႏိုင္ဘူး ျဖစ္ေနတယ္... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ သည္အထိ ေမာင္လိမ္ခဲ႔တာကို ကၽြန္မမယံုႏိုင္ျဖစ္ေနတယ္... ေမာင္႔ေျပာေနၾက ေမာင္႔ဘဝအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔ တစံုတေယာက္ကို လဲလွယ္ရဲတဲ႔ ေမာင္႔သတၱိကို ကၽြန္မအံၾသမိတယ္... ကၽြန္မအဲဒီအေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေတြးမိလိုက္တုိင္း မ်က္ရည္ေတြ တားစီးမရေအာင္ က်ဆင္းလာေလသည္... ေမာင္ေတာင္ကၽြန္မအေပၚ မငဲ႔ညွာပဲ ရက္စက္တတ္ခဲ႔တာ ကၽြန္မကဘာလို႔ မေနႏိုင္ရမွာလဲ... ကၽြန္မမာနေတြ ဘယ္ေရာက္ကုန္ၿပီလဲ... ျပန္ေတြးမိလိုက္တိုင္း သူ႔အေပၚေဒါသေတြ ပိုပိုထြက္လာတယ္... မာနတရား ေပၚေပါက္လာတယ္... ကၽြန္မရင္ထဲမွာေတာ႔ ဘာလို႔ေမာင္ဒီလိုလုပ္ရတယ္ ဆိုတာကို ကၽြန္မနားမလည္ေအာင္လဲ ျဖစ္မိတယ္... ကၽြန္မေမာင္႔အေပၚမွာ ထားခဲ႔တဲ႔ ေလးစားမႈ႔ေတြ ယံုၾကည္မႈ႔ေတြက တစ္စစီေၾကမြကုန္ၿပီေလ... ေမာင္ရယ္ ကၽြန္မဘာေတြမ်ား အျပစ္ေတြလုပ္ခဲ႔လို႔ ဒီလို ရက္စက္ရတာလဲ... ကၽြန္မဘယ္ေလာက္ထိ ခံစားေနရမလဲဆိုတာ ေမာင္မသိတာလား... ေမာင္မသိခ်င္ ေယာင္ေဆာင္ေနတာလား... ေမာင္သိသိႀကီးနဲ႔ လုပ္ရက္တာလား... ေတြးရင္းနဲ႔ အသက္ရႈက်ပ္လာသည္... ကားျပတင္းေပါက္မွန္ကို လွမ္းဖြင္႔ဖို႔ ညာဘတ္ လက္ေခ်ာင္းေလး ေတြက ေအာ္တိုခလုတ္ေလးကို ႏွိပ္လိုက္သည္... ေခါင္းေလးကိုငဲ႔၍ ဝင္ေရာက္လာတဲ႔ ျပင္ပေလကို တစ္ဝႀကီး ရင္ထဲသို႔ ရႈပစ္လိုက္ၿပီး အေ႔ရွဘတ္သုိ႔ ျပန္အလွည္႔တြင္ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ဝိုးတဝါးျဖစ္ေနတဲ႔ ျမင္ကြင္းထဲကို လက္ခနဲ မီးေရာင္တစ္ခု ျမင္ၿပီးတဲ႔ေနာက္မွာ အေမွာင္တရားက အသိစိတ္ကို စိုးမိုးသြားေလသည္... တျပိဳင္နက္ထဲ လူတစ္ကိုယ္လံုး တိမ္ေတြလို ေလဟာနယ္ထဲကို ညိမ္႔ညိမ္႔ေညာင္းေညာင္း ေရာက္သြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္... ဘယ္လိုျဖစ္သြားပါလိမ္႔... လူတစ္ကိုယ္လံုး ဝါဂြမ္းတစ္ခုလိုပဲ ေပါ႔ပါးေနေလသည္... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေလထဲလြင္႔ေနသလို ခံစားရတဲ႔အခ်ိန္မွာ ျဖတ္ခနဲ႔ အသိစိတ္တစ္ခု ဝင္လာခဲ႔တယ္... ကၽြန္မေမာင္႔နံေဘးမွာ ေရာက္ေနပါလား...
"ေမာင္"
ကၽြန္မေခၚလိုက္ေပမဲ႔ ေမာင္ကမၾကားသလိုနဲ႔ TVကို ထိုင္ၾကည္႔ေနသည္... ကၽြန္မေမာင္႔နံေဘးကေန အရူးမေလး တစ္ေယာက္လို တတြတ္တြတ္နဲ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကို ရန္ေတြ႔ေနမိသည္...
"ေမာင္... ဘာလို႔ျပန္မေျဖတာလဲ... ရွင္႔ဆီမွာ ကၽြန္မအတြက္ ေျဖစရာအေျဖမရွိေတာ႔ဘူးလား... ကၽြန္မေမးတာကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ျပန္ေျဖေပးပါ"... ဘာမွျပန္ေျပာသံမၾကား...
"ေမာင္..."
ကၽြန္မေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေမာင္႔ကိုေအာ္ပစ္ၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို လွမ္းရုိက္လိုက္သည္... လက္က ေလထဲမွာတင္ ဝဲပ်ံသြားသည္... ကၽြန္မထိတ္လန္႔စြာနဲ႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႀကိဳးစားၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို ကိုင္ၾကည္႔တယ္... ဘယ္လိုမွ ကိုင္လို႔မရ... ကၽြန္မအရမ္းထိတ္လန္႔သြားမိတယ္... ကၽြန္မ ဘာျဖစ္ေနပါလိမ္႔... ကၽြန္မအသိစိတ္ေတြက အေမွာင္ေတြ မစိုးမိုးခင္ မီးေရာင္ကို ျဖတ္ခနဲေတြ႔လိုက္မိတဲ႔ အျဖစ္ကို ျပန္သတိရမိသြားတယ္... ဘုရားေရ ကၽြန္မဝိညာဥ္ဘဝနဲ႔ ေမာင္႔နံေဘးကို ေရာက္ေနပါလား... ေမာင္ေရ... ကၽြန္မတို႔ တကယ္ကိုအေဝးဆံုးကုိ ေဝးၾကရၿပီေပါ႔ေနာ္... ကၽြန္မအခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာသည္အထိ ေမာင္႔မ်က္ႏွာကို တစ္ဝႀကီး ေငးစိုက္ၾကည္႔ေနမိေတာ႔သည္.. ကၽြန္မေမာင္႔ကို စိတ္နာေပမယ္႔ ခ်စ္ေနစဲပါ... ကၽြန္မတကိုယ္လံုးကို မီးခိုးေငြ႔တန္းေတြ ဝိုင္းရံလာသလို ခံစားလိုက္ရတဲ႔ အခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္က ကၽြန္မကို ဆြဲေခၚေနသလိုပါ တျပိဳင္နက္ထဲ ခံစားေနရသည္... ကၽြန္မ ႏႈတ္ဆတ္ခဲ႔ပါတယ္ ေမာင္ရယ္... ကၽြန္မသြားရေတာ႔မယ္... ေမာင္နားမွာ ကၽြန္မဒီထက္မက ေနခြင္႔ရွိရင္ ေနခ်င္ပါေသးတယ္... ကၽြန္မ မရွိေတာ႔တဲ႔ဘဝမွာ ေမာင္ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ ေပ်ာ္ပိုက္ႏိုင္မွာပါ... ကၽြန္မ အသက္ကုန္ဆံုးသည္အထိ ေမာင္႔ကိုခ်စ္ေနလွ်က္ပါေမာင္... ကၽြန္မတေ႔ရြေ႔ရြနဲ႔ မီးခိုးတန္းေခၚေဆာင္ရာသို႔ ေနာက္ျပန္ပါသြားသည္႔အခ်ိန္မွာ ေမာင္ျပတင္းေပါက္ကေန ေကာင္းကင္ကို လွမ္းၾကည္႔ၿပီး တီးတိုးေရရြတ္ လိုက္တဲ႔ အသံကိုေနာက္ဆံုး ၾကားလိုက္ရသည္...
"ဟင္... ၾကယ္ေလးတစ္လံုး ေၾကြၾကသြားပါလား..."
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလး တစ္လံုးေပၚတြင္ အေၾကြေစာခဲ႔တဲ႔ ၾကယ္ပြင္႔ေလးတပြင္႔ရဲ႕ နာမည္ကို လွပစြာ ကဗည္းထိုးထားေလသည္...
မပီတိခ်ဳိ
အသက္(၁၈)ႏွစ္
P.S (ပထမဆံုးေရးေသာ ေဆာင္းပါးပါ... ခံစားခ်က္ တိုက္ဆိုင္မႈ႔ေၾကာင္႔ ေရးျဖစ္သြားတာပါ... အမွားပါရင္လဲ အားနာပါးနာနဲ႔ ဖတ္ေပးၾကပါရွင္... ၿပီးရင္ ေဝဖန္ခဲ႔ဖို႔ မေမ႔နဲ႔ေနာ္...)
0 comments:
Post a Comment